Elke editie van Buitengewoon recenseert Bas Westenenk, een van de oprichters van wijngaard Avendorp, een wijn uit de streek.

Tuinieren is een seizoen lang manoeuvreren langs ‘voetangels en klemmen’. Geen tuinder ontkomt aan de schrik er weer ingetrapt te zijn. Gelukkig hangt bij de ingang van elke tuin in het voorjaar een rekje roze brillen zodat we met blind vertrouwen en goeie zin weer aan de slag gaan. Maar hoezo nieuw seizoen? Als deze editie uitkomt, komen er nog rijkdommen van 2024 van de tuin! Dus eerst nog wat adviezen voor de herfst/wintertuin.

Hier zit ik dan, in de hoek van onze tuin, omringd door de vertrouwde geluiden en geuren van een huis dat ik zeventien jaar mijn thuis heb genoemd. Elke tegel, elke scheur in de muur, elk schaduwplekje in de tuin – 6.294 dagen aan herinneringen, opgespaard in 88.000 uur. Dromen en tranen, gedachten en plezier, ze liggen allemaal opgeslagen in de hoeken van dit huis, als stille getuigen van een leven dat hier is geleefd.

Elke editie van Buitengewoon recenseert Bas Westenenk, een van de oprichters van wijngaard Avendorp, een wijn uit de streek. Deze keer twee wijnen van Wijngaard Saalhof. De eerste, Saalhof Secco, wordt ook wel het mirakel uit West-Friesland genoemd, het is een zeer toegankelijk aperitief voor elke gelegenheid. De tweede is Saalhof Fantastique, een verrassende, mousserende wijn.

Blauw is mijn lievelingskleur. In de stolp waar ik opgroeide, hadden wij een blauwe kamer. Mijn moeder houdt van blauw. Misschien is het me dus wel met de paplepel ingegoten. Thuis ben ik mij weer heel bewust van die ‘paplepel’. Een klavertje vier, met onze prachtige Flip erbij. Wij zijn in de wolken met onze ‘blue zoon’.

’t Is begin september as ‘r nei maande van droogte oindelijk ’n buitje valt. Piet van moin sleipt al en ik gaan nag effies ’n puzzeltje maken. Oergezellig tikt de regen teugen de ramen. ‘k Ken m’n oigen hier hêlegaar in verlieze want we zitte an de goeie kant van ’t jaar en de herrest staat voor de deur. Onderhand da’k nei ’t genoeglijke getikker op de ramen luister bedenk ik alvast hoe ‘k ’t meist geniete ken van de ankommende sturme, plensbuien, vrieskou en meer van zuk en zuk.

Welk huis is het mooiste van het land?

Zo barre bloid ben ‘k datte we weer vrai benne, gien beperkingen of zuk of zuk. Nah ja temet hêlegaar den. Oe wat merakels mooi toch.