’t Is begin september as ‘r nei maande van droogte oindelijk ’n buitje valt. Piet van moin sleipt al en ik gaan nag effies ’n puzzeltje maken. Oergezellig tikt de regen teugen de ramen. ‘k Ken m’n oigen hier hêlegaar in verlieze want we zitte an de goeie kant van ’t jaar en de herrest staat voor de deur. Onderhand da’k nei ’t genoeglijke getikker op de ramen luister bedenk ik alvast hoe ‘k ’t meist geniete ken van de ankommende sturme, plensbuien, vrieskou en meer van zuk en zuk.

Welk huis is het mooiste van het land?

Zo barre bloid ben ‘k datte we weer vrai benne, gien beperkingen of zuk of zuk. Nah ja temet hêlegaar den. Oe wat merakels mooi toch.