Column Jan Cees Lont: Rupsje nooitgenoeg

De hebberigheid zet zich voort gedurende het seizoen en als je jezelf momenten van reflectie gunt, kun je af en toe hartelijk om die tuinman lachen: waarom is het toch zo moeilijk objectief te zijn in je enthousiasme? Dieren hebben daar volgens mij geen last van; hun drive is genetisch zo ‘ingeprint’ dat hun daden tot succes moeten leiden. De mens daarentegen...

EEN DUN LAAGJE BESCHAVING
Rupsje Nooitgenoeg, wie kent het kinderboekje niet! O, u niet? Zoek het dan beslist even op via YouTube, een mooie tip om de (klein)kinderen voor te lezen. Op een zaterdag in het heldere maanlicht staat er een eitje op een mooi groen blad. Op zondag, in de warme zon, barst het open en wordt een hongerig klein rupsje geboren. Met niet te stillen eetlust eet het zich op maandag door een appel heen, dinsdag door een peer, woensdag drie pruimen, donderdag vier aardbeien, ondertussen steeds dikker wordend, op vrijdag vijf sinaasappels, zaterdag een stuk chocoladetaart, een ijsje, zure bom, stuk kaas, plak salami, lolly, stuk kersenvlaai, worstje, cakeje, een stuk meloen... Wel heeft hij die avond pijn in z’n buik. Zondag eet hij nog een klein groen blaadje en voelt zich al veel beter. Hij heeft geen honger meer, wordt cocon, verpopt en... Dieren kunnen het niet helpen en als je de natuur op haar beloop laat kiest ze voor het goede. Wij mensen hebben heel veel dierlijks in ons. Een dun laagje beschaving en fatsoen onderscheidt ons van de dieren – meestal!

PERSONA NON GRATA
Hebberig... volkstuinders zijn het ook. Je begint bij een tuinclub met 100 vierkante meter en dan komt er het jaar daarop nog een tuin vrij waar verder geen interesse voor is... Ach, ik neem hem wel, zeg je dan. Het jaar daarna... u raadt het al. Elk zinnig mens weet natuurlijk dat een gezin niet meer kan eten dan een beperkte tuin oplevert, maar waarom zou je maar twintig slaplanten zetten als je ook plek hebt voor veertig?! In de buurt ben je al snel ‘persona non grata’: “Jongens niet opendoen, buurman komt weer met sla!”

PRACHTIGE COURGETTES
‘Bescheiden’ en ‘realistisch’ zijn voor enthousiaste tuinders woorden waar ze niets mee kunnen. En hebberigheid zit in ons allemaal, ben ik bang. Toen we afgelopen zomer op de tuin Avendorp een overvloed aan prachtige courgettes oogsten, konden Stiel, familie Klaver en medewerkers het aanbod niet aan. Ik besloot in Nierup en Schagen een aantal kisten aan de weg te zetten met ‘GRATIS’ erop. Nog steeds begrijp ik niet wat één enkel iemand met een hele kist courgettes moet, maar ze waren zo weg... In wezen zijn wij mensen niet zo beroerd, het zijn de omstandigheden die regelmatig het slechtste in ons naar boven brengen. Ik ga er maar van uit dat de courgettes goed terecht zijn gekomen.

‍