Van pension tot woonboerderij

In 1680 is door de beroemde kaartenmaker Joannes Dou in opdracht van ’t Hoogh-Heemraetschap vande Uytwaterende Sluysen in Kennemerlant ende West-Frieslant een zeer gedetailleerde kaart van heel Noord-Holland gemaakt. Op deze kaart staan de drie boerderijen aan de Heereweg 213, 215 en 217 zoals ze nu naast elkaar staan al ingetekend.

Vanaf 1730 tot in ieder geval 1769 was op de Heereweg 215 een broodbakkerij gevestigd. In 1846 is de boerderij herbouwd in opdracht van Neeltje van der Horst, weduwe van Simon de Jong. Tot 1921 was de boerderij in gebruik als onderkomen van een veeteeltbedrijf.

De boerderij was zeer functioneel ingericht: aan de wegkant de woonvertrekken, aan de lange rechter zijgevel – in twee lange rijen met in het midden de mestgoot – de stal voor het vee. In het vierkant bevindt zich de hooiberg, met daarachter de dars, oftewel de delen. De zogenaamde darsdeuren, waardoor het hooi met de hooiwagen naar binnen gereden kon worden, zijn aan de achterzijde van de boerderij. De bedsteden lagen tussen de woonvertrekken en het hooi. In 1921 is er vergunning aangevraagd voor ‘het ter bewoning inrichten der gehele boerderij’, waarmee de agrarische functie kwam te vervallen.

Tot aan de oorlog werd het pand bewoond door verschillende gezinnen. Tijdens de oorlog werd het in gebruik genomen door de bezetter en na de oorlog kwamen er onder anderen een dominee en een beeldhouwer te wonen.

In 1947 werd de heer Wim van Hagen eigenaar en startte er kinderpension ‘De Kloeck’, in sommige gevallen ook minder chic gespeld als ‘de Kloek’. En wat voor de spelling van de naam geldt, gold ook voor de manier waarop er voor het pand werd geadverteerd: soms als kinderpension, dan weer kinderhuis of ook wel kindertehuis. In 1954 nam de familie Bos, bestaande uit buitenvader, moeder en drie volwassen zoons, het pension over. Na twee jaar het pand te hebben gehuurd, werd de familie in 1956 eigenaar van het pand. Tot 1962 bleef het in gebruik als kinderpension en bood het plaats aan ongeveer vijftig kinderen. In 1958 werden er gerepatrieerde weeskinderen uit Indonesië ondergebracht.

Met de opkomst van het toerisme aan de kust werd De Kloeck in 1963 een gewoon pension. Vanaf dag één was dit al de wens en de bedoeling van de familie Bos; vanwege geldgebrek in de naoorlogse jaren kon dit echter niet eerder worden gerealiseerd. Na de dood van vader Willem Bos namen de broers Jan, Gert en Willem – onder toeziend oog van moeder – gezamenlijk de leiding van het pension over.

Tot aan de overdracht aan Nico Blokker in 1990 transformeerde De Kloeck tot een volwaardig pension en restaurant – én tot een begrip in de regio. In die jaren volgden dan ook vele verbouwingen, aanbouwen en moderniseringen.

De nieuwe uitbater Nico Blokker doopte het restaurant tot De Schoorlse Heeren, waarmee hij zijn voorgangers eerde. Het pand bleef overigens in bezit van de familie Bos, die zelf het huis achter de boerderij bleef bewonen – en die daar tot op de dag van vandaag nog steeds woont.

RESTAURANT DE SCHOORLSE HEEREN.

De familie Bos verkocht uiteindelijk in 2009 de boerderij aan de huidige bewoners. Hiervoor moest de grond worden gesplitst en de verbindende aanbouw worden gesloopt. Zoals de huidige bewoonster zegt: “We kochten een boerderij met een gat erin.” Het gat werd uiteindelijk nog veel groter, want zoals het gaat met de verbouwing van een bijna 200 jaar oude stolp, valt dat altijd iets groter uit dan gepland. Het doel was om naast het dubbele vierkant ook de buitenmuren te laten staan. Helaas bleken deze na de diverse sloopwerkzaamheden toch te instabiel en moesten ze alsnog verdwijnen.

Vandaag de dag staat er dan ook een volledig nieuwe boerderij rondom een twee eeuwen (en mogelijk nog ouder) dubbel vierkant. Met behulp van oude foto’s en tekeningen is de boerderij zo veel mogelijk naar dat beeld herbouwd. Binnen zijn van de oude boerderij enkele onderdelen herbruikt. Zo zijn de oude raamluiken met de hartjes erin gebruikt als deurtjes in de gang en doet de oude voetrail van de toog nu dienst als leuning bij de trap. Dat zijn de details waar nieuw en oud elkaar raken.

‍

‍

‍