Niets wolligs aan

In het Friese dorp Húns bevindt zich de werkplek van Claudy Jongstra. Een boerderij compleet met schapenkudde, hortus botanicus en een broodbakkerij. Hier wordt de wol van haar eigen kudde geproduceerd, gekleurd met pigment uit haar tuin en verder verwerkt tot onder meer wandtapijten. Het Museum of Modern Art in New York, The Victoria & Albert Museum in Londen en Museum De Lakenhal in Leiden hebben haar werk aan de muur hangen. Werk dat een ode is aan ambachtelijke textielproductie, waarbij de mens zorgt voor de natuur en vice versa. Achter de tapijten gaat een pleidooi schuil voor de herwaardering van de natuur en de terugkeer van vakmanschap.

Afkeer van fast fashion
‍
Afgestudeerd als modeontwerper aan de kunstacademie in Utrecht begon Jongstra zich ruim dertig jaar geleden te storen aan de manier van werken in de confectiemode. Ze besloot er niet meer aan mee te willen werken en zocht naar een meer duurzame aanpak. Tegen Opzij vertelde ze eerder: “Als je een heel mooie trui gekocht hebt, waarschijnlijk van een natuurlijk materiaal, ben je eraan gehecht. Dat is voor mij duurzaamheid, dat je je aan iets verbindt waarin een toegevoegde waarde zit. Dat kan het materiaal zijn. Dat kan zijn dat je het zelf gemaakt hebt, dat je weet wie het gemaakt heeft of waar het vandaan komt. Dat bestond toen allemaal nog niet, dat bewustzijn.” Inmiddels begint het bewustzijn bij steeds meer mensen te komen dat fast fashion verre van duurzaam is, maar dat was aan het begin van haar carrière heel anders. Maar weinig mensen leken zich druk te maken over het feit dat kleding niet meer mooi oud kan worden. Zelf vond ze het bewustzijn op een bijzondere plek. “Mijn leven veranderde toen ik een yurt zag. Ik heb toen alles opgegeven waar ik mee bezig was op dat moment.”

Zintuiglijk waarnemen

‍In de jaren daarna groeide Jongstra uit tot een beeldend kunstenaar met een inhoudelijke, activistische filosofie. Zelf zei ze daar over: “Lang noemde men mij wolkunstenaar. Een fijn woord, lieflijk, niet bedreigend. Maar het is ook bullshit. Ik ben een activist. Ik wil mensen aanzetten tot actie. ”Ze werd wereldberoemd met haar ontwerpen van gevilte wol en zijde, geverfd met natuurlijke pigmenten. Zintuiglijk waarnemen is essentieel voor Jongstra. Door meer zintuigen te gebruiken, staan mensen open voor nieuwe ervaringen. Haar kunstwerken roepen stuk voor stuk door de textuur, de geur en de diepe, natuurlijke kleuren die zintuiglijkheid op. Speciaal voor haar tentoonstelling in Museum De Lakenhal ontwikkelde Jongstra dan ook een geur, geïnspireerd op de nacht en de diepe blauwe en zwarte tinten. Ook maakte ze voor het museum twee niet werken: NINE en Cosmic Cry die samen een installatie vormen. NINE is het grootste geweven werk dat Jongstra ooit maakte en stroomt als een aards landschap door de ruimte. Ze plaatst hiermee een kritische noot bij monocultuur en met zonnepanelen gevulde landschappen.