Niet alle dromen zijn bedrog

Het huis, uit 1874, kwam toevallig op hun pad, net nadat de coronacrisis uitbrak. “Via via hoorden we dat het in de stille verkoop bij Klaver Makelaardij stond.” Moniek ging het huis samen met haar ouders bezichtigen, maar belde al snel haar man: “Dit moet je zien!” Dus deed haar man ook een kort rondje. “We waren meteen verliefd. Dat het van mijn grootouders is geweest, doet mijn moeder nóg meer dan mij. Zij groeide hier op, trouwde vanuit dit huis met mijn vader. Voor mij is het meer een mooie bijkomstigheid.”

GRONDIGE RENOVATIE

Het karakteristieke huis heeft nog altijd hoge plafonds met prachtige ornamenten, een bedstee en een unieke indeling met gezellige nisjes en verrassende doorkijkjes. “We wilden het een huis van nu maken, maar wel met behoud van het karakter.” Voordat Moniek en haar man aan de verbouwing begonnen, woonden ze eerst een half jaar in het huis om erachter te komen wat het nodig had. Daarna volgde een grondige renovatie: er werd schuimbeton gestort en er kwam vloerverwarming, muren werden verwijderd, het huis werd geïsoleerd en voorzien van een wtw-unit, die de luchtstromen in de woning in balans houdt. Ook de keuken werd vernieuwd en er kwamen nieuwe vloeren. “Ons motto is: als we het doen, doen we het goed.” Het huis uit 1874 kreeg overal moderne voorzieningen. Alleen de badkamer, die nog in redelijke staat was, werd slechts gepimpt. “We hebben van de douche een dubbele douche gemaakt en het plafond strakgetrokken.”

BOETIEK-FAMILIEHUIS

Hoewel de houten vloer die op de benedenverdieping lag nog heel mooi was, moest die eruit voor de vloerverwarming. “Gelukkig hebben we ’m in mijn studio kunnen hergebruiken.” In plaats daarvan kwamen er beneden twee eikenhouten vloeren; de ene gemaakt van oude wagondelen en de andere in blokpatroon. “Het blokpatroon ligt op de plek waar vroeger de gang was. Op deze manier accentueren we de vloer van de oude hal.” De liefde voor kleur en warme materialen zie je overal terug in het interieur. Van de zachtgroene hal tot de gekleurde meubels en de kleurrijke gordijnen. “Het moest een huis van ons beiden worden waarin we zo lang mogelijk met de kinderen kunnen wonen. Het ‘boetiek-familiehuis’ was geboren. Ik denk dat het goed gelukt is. Het is warm, speels, gastvrij. Het is een huis dat je omarmt.”

DE KEUKEN ALS KLOPPEND HART

De keuken is gemaakt door een meubelmaker en is het pronkstuk van het huis. “We hebben eerst twee muren verwijderd, omdat we graag een open keuken wilden.” Door de tijdloze blauwgroene kleur met oudroze accenten te combineren is een spannend geheel ontstaan. Moniek en haar man kochten pas in tweede instantie een keukenblok, waar ze een eiland van hebben gemaakt met daarop een blad deels van hout en koper. “Aan het roze eiland eten we, werken we en spelen we spelletjes. Ook de opstelling van de keuken is creatief bedacht: de zijde die ‘de hoek omgaat’ doet dienst als dressoir, de rest van de keuken als werk- en kookruimte. Op deze manier loopt de keuken over in de eetkamer en vormt alles één geheel.”

ELKE RUIMTE EEN EIGEN FUNCTIE

Elke ruimte in huis heeft een eigen functie. Zo kun je je in de oude opkamer met roze en gele banken lekker terugtrekken met een kop koffie of om even met je telefoon bezig te zijn. De donkerste ruimte in huis is de tv-kamer. “Hier hebben we de wanden en het plafond donkergroen geschilderd, zodat hij nog knusser wordt. ’s Avonds kijken we hier met het hele gezin televisie.” De serre, die toegang verleent tot de garage en de werkplek van Moniek, doet tegelijkertijd dienst als speelruimte voor de kinderen, en de eetkamer met grote leeftafel is volgens Moniek de lichtste en vrolijkste plek van het huis.

EVEN KNIJPEN

Niet alleen binnen heeft het gezin heel veel ruimte, er is ook een tuin van ruim 2.000 vierkante meter, gelegen op het zuiden, compleet met zwemvijver. “De kinderen zwemmen hier en voetballen in de tuin. Hoewel we heel landelijk wonen, zijn we binnen een half uur in Amsterdam. Spierdijk is bovendien een heel gemoedelijk dorp: we vangen elkaars kinderen op en de achterdeur staat altijd open.” “Soms moeten we onszelf echt even knijpen dat we onze kinderen hier mogen grootbrengen. Mijn grootste wens is dat mijn kinderen later zullen zeggen: wat hebben we hier fijn gewoond, en iedereen was welkom!”