Bekende NH'er: Alles verdwijnt, maar het thuisgevoel blijft

Eerst vertelt hij over zijn ouderlijk huis. “Ik groeide op in Purmerend. Mijn vader werkte voor een technisch bedrijf dat veel opdrachten had van Hoogovens. Daarom gingen mijn ouders daar in de buurt wonen. Eerst huurden ze een flat in Purmerend, later kochten ze hun eigen huis in de wijk Overwhere. Daar is mijn broer Wouter in 1965 geboren. Ik volgde ruim drie jaar later.” Zijn ouderlijk huis was de bakermat van zijn showbizzloopbaan “Als jochie keek ik ademloos op de televisie naar goochelacts van Fred Kaps en Hans Kazan, die probeerde ik dan na te doen.” Voor zijn tiende verjaardag gaven zijn opa en oma hem een goocheldoos. Urenlang oefende hij op zijn kamer om de trucs onder de knie te krijgen. “Daar stond ik dan met een sprei om mijn nek om het wat glamour te geven. In mijn fantasie stond ik dan voor een uitverkocht theater. Toen mijn moeder binnenkwam, zag ze me buigen. Ze vroeg wat ik aan het doen was. Ik zei: ’ik dank mijn publiek voor hun applaus’.”

De steun van zijn ouders was de springplank naar het podium, vertelt hij. “Mijn eerste optredens waren bij kinderpartijtjes in de buurt, maar al gauw reden mijn ouders mij naar schnabbels verderop. Ook brachten ze me naar ervaren goochelaars die me de kneepjes van het vak leerden.” Hij was twaalf toen hij tot Nederlands jeugdkampioen goochelen werd gekroond. Twee jaar later volgde de Europese titel.

Tweede huis

Dan praat hij over zijn tweede huis: zijn loods vlak bij de sluizen van IJmuiden. In dit bedrijfspand bouwt hij zijn illusies en de decors van zijn shows. Ook repeteert hij daar met de nieuwe vondsten. “De loods is mijn basis. Daar ontstaat het allemaal. Als ik niet thuis ben en niet moet optreden, ben ik daar. Soms zeven dagen in de week. Als ik daar aan het werk ben, zie ik eruit als een bouwvakker en lijk ik totaal niet op de Hans Klok die het publiek van de schijnwerpers kent. Mijn loods is ook een persoonlijk museum. Daar bewaar ik mijn eerste goocheldoos en daar staan de prijzen die ik heb gewonnen. Gelukkig heb ik die ruimte gekocht in de goede tijd. Het pand is nu helemaal afbetaald, dat geeft mij rust.”

Eigen huis

Zijn eigen huis is het appartement in Bloemendaal waar hij met zijn vriend Dann woont. Het gebouw ziet eruit als een Amerikaans hotel uit de jaren vijftig. Ons appartement is niet groot, maar wel heel comfortabel. Samen met andere bewoners delen we een zwembad en een sauna. Ons huis is ingericht als een soort hotelkamer, zodat thuis zijn voor ons niet veel anders is dan onderweg zijn. Ik heb echt geen luxe onderdak nodig om het naar mijn zin te hebben. Als ik in circussen optreed, overnachten we vaak in een caravan. Dat vind ik prima. Gezellig, zelfs. Een bed, een bank, een keuken en een douche zijn voor mij genoeg. Het leuke van het circusleven in caravans is dat je makkelijk contact hebt met andere circusmensen om je heen. Koffiedrinken doe je buiten met je collega’s. Groot wonen of dure meubels hoeven voor mij niet. Als ik me maar thuis voel. Dan bedoel ik eigenlijk: als mijn vriend Dann maar bij me is. We zijn nu zes jaar samen. Hij is 21 jaar jonger dan ik. We leerden elkaar kennen omdat hij vaak bij mij in het publiek zat. Nadat we ons eerste biertje dronken, woonden we binnen twee weken samen. Het werkt tussen ons omdat hij mijn vak begrijpt. Hij weet alles van magie. Hij helpt me in de show en durft ook kritiek te geven. Daar wordt de voorstelling alleen maar beter van. Vaak praten we tot diep in de nacht over het vak.”

‍

‍

Waar ben je trots op?

“Dat ik de magie de afgelopen jaren een nieuw imago heb kunnen geven. Toen ik begon, vond iedereen het maar een oubollig gedoe. Een illusionist was een oude man die een konijn uit een hoge hoed toverde en geheimzinnig deed met speelkaarten. Nu zijn we de nieuwe rocksterren en ben ik één van de meest geïmiteerde illusionisten. Kijk maar op YouTube.”

Wat was het grootste geluk van je leven?

“Dat ik van mijn hobby mijn werk heb gemaakt. Ik was zeventien en ik zat op school toen ik de knoop doorhakte. Op zaterdag werkte ik toen bij een herenmodezaak in Purmerend. Het leukst vond ik het om daar in de stille uurtjes zelf mooie kostuums te passen, maar heel vaak kon ik niet komen omdat ik een optreden had bij een braderie of een kinderfeest. Op een dag was de bedrijfsleider van die modezaak het zat. Hij zei: ‘óf je komt hier werken, óf je gaat het toneel op’. Het is het laatste geworden. Vanaf toen heb ik altijd van mijn optredens kunnen leven.”

Wat is het grootste verdriet van je leven?

“Het overlijden van mijn ouders. Twintig jaar geleden stierf mijn vader totaal onverwachts. Hij was altijd de motor van mijn loopbaan en mijn bedrijf. Ik vind het nog altijd jammer dat hij mijn succesjaren niet heeft meegemaakt. Mijn moeder overleed drie jaar geleden Ze stimuleerde me bij elke stap die ik zette en was me heel dierbaar. Ze werd tachtig jaar, maar de laatste jaren zat ze in haar eigen wereld. Ze leed aan Alzheimer. Ik probeer daarom vooral om de goede jaren met haar te onthouden.”

Wat zie je als hoogtepunt van je carrière?

“Dat ik al zolang in het vak zit en zo veel prijzen won. En dat het me nog steeds lukt om me te vernieuwen. Inmiddels heb ik shows in Carré gedaan en in bijna alle Europese landen. Als kers op de taart stond ik twee keer met eigen shows in Las Vegas. Niet alles was altijd even succesvol; ik ben zelfs een keer bijna failliet gegaan, maar gelukkig kwam ik daar weer bovenop. Welke illusionist kan zeggen dat hij al ruim veertig jaar internationaal applaus krijgt?”

Wat zijn je plannen?

“Voor 2023 staat een tournee door Duitsland op het programma, maar eerst sluit ik 2022 af met 35 optredens in het Kerstcircus in Haarlem. Daar doen we tot begin januari drie shows per dag in een feestelijk aangeklede tent met ruimte voor 1.300 bezoekers. Het wordt een waanzinnig programma met acrobatiek, clowns, jongleurs en andere topartiesten. Mijn deel van de show wordt een spannend spektakel van verschijnen en verdwijnen. Ook ben ik te zien als spreekstalmeester en het leuke van optredens dichtbij is dat ik deze kerst niet naar een hotel hoef, maar thuis kan slapen. In die herberg is altijd plaats!”

‍